Цяпер –
Ці ў радасьці згары,
Ці счахні ад адчаю,
Адчуй адно:
Ідзеш з гары.
Твой смутак залачае...
Ужо заняўся веташок
На макаўцы віхрастай.
Забудзь стажок
I муражок
I ў сад чужы ня шастай!
I сам сваім гадам
Гадзі,
Яны – як тыя госьці.
А вёскі ўсё часьцей,
Глядзі:
Пагосьцішча,
Пагосьце.
Яшчэ тваю сасну
Піла
Ня кроіць на цалёўкі.
Узмах вясла,
Узмах крыла.
Чакае ўзмах рыдлёўкі...
Зьняверцу-роспач пратуры:
Азёрна,
Борна,
Гойна!
Далёка бачыў на гары –
Ідзі з гары спакойна.
|
|
