Сьвет адкрыты і босы
На радзіме маёй.
Жаўруковыя росы
I трава – зьверабой.
Тут ня хваляцца шчасьцем:
Як жывецца – жывуць.
Ды любыя напасьці
Лекам песьні зьвядуць.
Ой, як ціха пяецца
Пра лясок-невысок,
Пра Марусіна сэрца
I яе паясок.
Паясочкам – сьцяжына,
Перавяслам жытло,
I Любоў, і Айчына.
Так, як зроду было.
|
|
