РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Сын і матуля
Адплывалі няўпынна ў вечнасьць дзеі быцьця.
Гадавала жанчына каля сэрца дзіця.
 
Спавівала пяшчотай, сагравала дабром,
шчырых думак палётам,
                                                      што плылі з малаком.
 
Вырас любы саколік – дрэнным людзям дакор.
Ясным чубам да столі,
шчырым сэрцам да зор.
 
Сны юнацкія сьняцца, боль душу закрануў.
– Не сумуй, мая маці,
                                                што пакінуў адну.
 
Твае вочы – сьвітаньне, твае рукі – цяпло.
Безь цябе ні каханьня, ні жыцьця б не было.
 
Але мне, маладому,
                                            што ля рук тваіх рос,
захацелася грому зь недасяжных нябёс.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.