Не прад’явіць віны пасьля –
Пасьля крушэньня і гаркоты.
Дзе музыка твая, зямля,
Ў якіх барах начуюць ноты?
Ці неўрадлівы выпаў год,
Каб нам у стрэсах захліпацца...
Паэзія – агонь і лёд:
Сто раз згараць і уздымацца.
Мая трывожная любоў,
Перад табой я вінавата.
А ты ізноў жывеш наноў –
Галубіш боль. Шукаеш сьвята
І рупішся, нібы народ
У разгалосым перазове.
...Пісаць, нібы ісьці пад лёд,
Каб потым зноў узьняцца ў слове!
|
|
