Поўнае сэрца ўзьнёслых турбот,
красою зямлі захапленьне.
Паэты – зусім не манашаскі род.
Паэты – жывыя стварэньні.
Не па разьліку бывалых людзей,
папаўшыся ў пераплёт,
слухаюць сэрца.
Яно праўдзівей,
ім крэсьліць напрамак, лёт.
З шэрасьці твораць жыцьця ідэал
і сьмела наперад варожаць.
Ля вогнішча – думаў натхнёны запал
і песень разьліў пераможны.
Ня ўсе зь ім музыкі,
ня ўсе салаўі,
што зоры трывожаць начамі.
Бязь енку ў цярпеньні,
бяз страху ў баі.
Паэты бываюць арламі.
|
|
