Травінкай кволаю сярод травы
Ты шэпчаш небу, што яшчэ жывы.
Але цябе няма, як не было.
І час цячэ, нібы рака цячэ,
Нібы сьляза ў каханай па шчацэ
Нясе з душы памерлае сьвятло.
І ўсё забудзецца празь нейкі час,
І зьнікне ўсё, як і ня будзе нас,
І застануцца груды ад царквы.
Але ты быў, і будзем мы з табой
Пад небам, нібы пад рачной вадой,
Травінкамі сярод травы...
|
|
