470 Волечцы
Маё соннае сьмешнае шчасьце у доўгім белым пухавіку, у сусьвету ўсяго цябе скрасьці я хацеў бы, ды ніяк не магу... Мая цёплая кропля пяшчоты на вачах з дыяментамі сьлёз, я ж напраўду ня ведаю, хто ты й што рыхтуе наперадзе лёс?... Мая вольная сьветлая птушка, як шкада мне, што я не такі. Толькі цень і нікчэмны твой служка вольны йсьці на чатыры бакі.
|
|