Будую дом-палац сабе ня з гліны,
бо ў дробны друз рассыплецца бэтон,
жывых людзей прывальваюць руіны.
Я іншы пабудую сабе дом.
Са сьцежак ён, што праляглі празь церні,
са ўсіх змагань, дзе ёсьць мае сьляды,
з тваіх вялікіх і маіх цярпеньняў,
народзе мой, стары і малады!
I хоць мой век быў жудасны і сумны,
сяўба дае па восені ўмалот.
І будзе жыць, акрылены і юны,
барацьбітамі ўслаўлены народ.
|
|
