Рукі да неба ўзьляцелі.
Позна. Згушчалася драма.
Так і жылі, як схацелі.
Odi et amo.
Душы няшчадна гарэлі,
Полымя – як над лясамі.
Хтосьці купляў імартэлі.
Amo.
Год перакроены болем.
Ноччу пасівела мама.
Хто падзяліў нас з табою?
Odi et amo.
Сыплецца, сыплецца наквець,
Кожны пялёстак, што камень.
Колькі ж вякоў табе, памяць?
Odi
et
amo.
|
|
