 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Не зарасьлі быльлём гадоў паляны.
Жыву, пакуль смуткую і люблю.
Прыходзяць людзі – гномы і вулканы –
I ў кожным штось таемнае лаўлю.
Няпраўда, харашэе сьвет ад казкі,
Хоць круціцца ў нябачных колах сьпіц.
Мне не да твару грым ружовай маскі –
Саткана доля з промняў-навальніц.
За мейсца ваяваць? Якое мейсца?!
Няхай гучыць паэзіі арган, –
Ці не мяне вучылі вы, Маэстра?
...Замоўклі і патухлі, як вулкан.
Парваліся, рассыпаліся струны?
Як Паганіні – на адной сыграй! –
Кажу сабе, такой старой і юнай...
А дзіўны гном рыхтуе ў пекле рай.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
