Гудам-звонам срэбна-медным
Звоняць звоны на званіцы.
Звоняць звоны ў час дзяньніцы,
Надвячэр’ем ясна-бледным...
Якуб Колас
Родныя вобразы
уваход
рэгiстрацыя
ГАЛОЎНАЯ
АРХАІЧНАСЬЦЬ
ЖЫВАПІС
ДПМ
ВЕРШЫ
ЛІТАРАТУРА
БІЯГРАФІІ
ФОРУМ
СПАСЫЛКІ
пошук
Біяграфія
Зборнікі:
Кальварыйскія клёны
Зямля Ханаан
Зваротныя правакацыі
Каханьне пад акупацыяй
Сьпіраль Бруна
Плавільшчыкі расы
паказаць усе
Славамір Адамовіч
Годы:
УСЕ
без года
1988
1990
1992
1993
1994
1995
1996
1997
1998
1999
Пасьля ванны пахнеш добрым мылам...
хворая паясьніца маткі...
Ave, Homo!
Ад пераможных нашых радкоў...
Альтруістычнае
Антрапаморфныя трянсплантацыі з Граалем напярэдадні Жаночага цыклю
Аптымістычныя радкі ў час Адвэнту
Ах проста блакітнае неба...
Ах як прыгожа твае рукі...
Батанічная восень
Блукаю і блудадзею...
Бог
Будзем
Верасень
Верш для Юліі
Вітамінныя хлопчыкі
Вы чыталі Міцкевіча; ціха трымпелі між пальцаў...
Вячэрнія мроі а элементамі паганства
Гарызантальнае перамяшчэньне сківіц
Гляджу як сытая бездапаможна...
Глянцавіты зялёны брусьнічнік...
Госьця
Гульліва
Да пытаньня пра тое, як пішуцца вершы
Дачка
Дзеля нашай любові, альбо Новыя лёзунгі
Доля
Думаючы пра горшае
Ён
Жанчына і пачатак дня
Жанчыне, што пакідае мяне
Жыць хочацца бадай што як ніколі...
За гэтыя вусны, што шэпчуць нам пабеларуску...
Зайшла Расказала пра мужа...
Заўтра
Зіма Разгуляўся люты...
Зіма – ні марозу ні гурбаў...
Зноў чарговая восень дажджы грукаценьне трамвая...
Зь біяграфіі
Зьнікла энэргія слова і цела...
Зямля Ханаан
Ізноў кастрычнік Час пасадкі дрэваў...
Кавалак чорнага хлеба...
Калі выплывае поўня...
Калі жанчына спажывае грушу...
Калі запросяць мяне ў краіну...
Калі сьціскае грудзі боль сьмяртэльны...
Калі ты вернесься Героем
Калі ты здрадзіш мне аднойчы...
Калі яна пакідае арган
Кальварыйскія клёны асеньнія скінулі ўборы...
Каляды Посная Куцьця...
Канчаецца лета Яблычны спас...
Кармінавая цішыня...
Каханьне бяз рэтушы голае галоднае...
Кніга
Крочыць альбо нерухоміцца...
Крызастомія
Літанія, альбо Запрашэньне Дзевы на Беларускі Пасад
Маіх вачэй расчыненыя форткі...
Малодшаму сяржянту Віталю, сядзельцу 4-й кямэры СІЗО КГБ
Мароз Нікога не люблю...
Марфалагічная дэструкцыя галавы ў сакавіку
Мая Жанчына...
Мімалётны эксцэс зь Евай Браўн
Мой бог даўно мяне пакікуў...
Момант перамены рытму
Мы
На ворыва мае штовесну...
На дзень стварэньня арганізацыі «Правы Рэванш»
На ўзроўні маланкі ды грому...
Наперадзе бязьлюднай электрычкі...
Напярэдадні
Не гані пургу начальнік...
Не магу не хачу адмовіць...
Не сьпяшай мая рыжая векша...
Неадольнае жаданьне быць мужам
Ну чаму вы так позна зьявіліся...
Ня хочацца
Няма куды бегчы таварыш...
Ода жаночым вусікам: як эратычнаму сымбалю, як знаку жаночай мужнасьці, як прычыне мужчынскага неспакою
Павісла пража маткі боскай...
Паводле Фрэйда
Педэль
Пекнасьць простае рэчы...
Перуны адгрымелі Прасохлі вясёлак палітры...
Прыгожае
Прызнаньне
Рабі ГЭТА са мною...
Разгубіліся вусны мае прад спакоем тваім, шэра...
Размова зь сябрам
Размова зь яшчаркай на прыдарожнай крушні
Ранішнія кантамінацыі зь пераўвасабленьнем на фоне сонца і дажджу
Робім як дарослыя...
Сайку белага хлеба...
Сон пра нож
СОНЦА...
Стамілася ледзьве што дыхае цела...
Студзень Спачатку марозны...
Сустрэча з афіцэрам Смаргонскага пагранатраду
Сэнтымэнтальная сустрэча на лініі агню
Сябрам «Талакі» 1985 году
Сярод аўтакефаліі бароў...
Такая ціхая і сьціплая...
Тамсама ўсё квітнее вішня й бэз...
Таццяне
Траекторыя нэрвовага ціску
Трапіўшы ў белую гурбу грудзей...
Тутэйшыя мальвы і ластаўкі...
Ты ведаеш а сьнег яшчэ пякнейшы...
Ты плывеш са мною побач...
Ты хацеў бы глядзець у гэтыя сінія вочы...
У кавярні
У рыдване каціцца прывідам...
У судзе
У чорным пасьля дажджу
Файна
Хларафілавы бунт
Цела Маякоўскага
Цішыня – апазыцыя гукам...
Чагосьці не хапае пэрманэнтна...
Чыстае
Чэрствым акрайцам у кіпені пачуцьцяў...
Шорахі
Экспрэсія, альбо Аднойчы, прыслухаўшыся да свайго голасу
Электральная трансплянтацыя, альбо Што думае тутэйшы, чакаючы зарплаты
Я вечна адзін Прыходзьце...
Я не герой я проста адзінокі...
Я не прыйшоў калі яго хавалі...
Я ніколі ня лашчыў радкі свае...
Я паганы мне добра з поганьню...
Я пяю Гавяду маіх вершаў...
Я чуў каханая што ты будуеш дом...
Ядлоўцаваму кусту
Як закаханы ўпершыню хлапчук...
Як я люблю зямля тваю аздобу...
Яна
«Рукі назад!» – ты ідзеш на допыт...
УСЁ
A
А
Б
В
Г
Д
Ё
Ж
З
І
К
Л
М
Н
О
П
Р
С
Т
У
Ф
Х
Ц
Ч
Ш
Э
Я
«
Зьнікла энэргія слова і цела...
;
Калі яна пакідае арган
;
Ода жаночым вусікам: як эратычнаму сымбалю, як знаку жаночай мужнасьці, як прычыне мужчынскага неспакою
;
Электральная трансплянтацыя, альбо Што думае тутэйшы, чакаючы зарплаты
;
Я чуў каханая што ты будуеш дом...
;