|
|
 | ПРЫБАБУНЬКІ
ДРАЖНІЛКІ, ХУТКАМОЎКІ |  |
Гэтае ўшацкае слова, у якім гучыць і байка, і бабуля, і булькат каменьчыка, кінутага ў крутавір усьмешкі і прасьмішкі, аб’ядноўвае такія навуковыя паняцьці, як прыказкі, прымаўкі, каламбуры альбо досьціпы, са мною змалку хадзіла, бо прыбабунькі ў мамы маёй былі на кожным кроку, на першым прыскоку.
З матчынай хаты яны пайшлі са мной, каб грэць, бадзёрыць, надзеіць мяне ў халоднай дарозе жыцьця.
|
На Андрэеве медзьвядзя забілі,
Прадалі, грошы ўзялі,
Шапку купілі.
Бай мерыў на нагу,
Пацубай на руку,
А насяру табе на галаву.
– Ну.
– Хуй гну, дуга будзіць.
– Куды?
– У сраку па жалуды.
– Натрасу й табе прынясу.
– Пакажы.
– У казы пад хвастом паглядзі.
– Хлеба.
– Падскоч пад неба.
– Скарэй!
– Калі скарэў, дык памыйся.
– Крыж на крыжы.
– Калі знаеш, ні кажы.
– Клубок.
– Скульля табе ў бок!
– Што казе будзіць,
– Як год прыбудзіць?
– Другі пойдзіць.
– Хлеб соль!
– Ядзім ды свой.
– Добры вечар!
– Добра лечыў, ды памёр.
– Спакойнай ночы!
– Бачыць шпаковы вочы ды глядзець на палок, каб цябе чорт павалок.
– Па што, воўча?
– Па апошняе.
– Адкуль?
– З-пад кур, петухоў сын.
– Калі?
– Ня калі, а жывых пушчай!
– Гразь, гразь, чаму ты ня гарыш?
– Я б гарэла, каб ня была карэла.
І хвор Кузьма,
І нядуж Кузьма,
Прывяжыце Кузьме
Галаву к пізьдзе!
– Ці ведаеш, як дзяўчына апяклася?
– Як?
– За гарачы хуй узялася.
– Ці даць табе тры паясы?
– Якія паясы?
– Я насяру, а ты паясі.
– Чый бацька ўсраўся?
– Твой.
– А твой зьеў!
– Што на сьняданьне?
– Булён –
За хуй і вон!
– Што на вячэру?
– Яглі –
Пацалаваліся й спаць ляглі!
– Што на палудзень?
– Сушмі.
– Якія сушні?
– Пізда з вушмі.
– Позна ўжо.
– Гэта ж ня ў гроб лажыць, што позна.
– Дайце нажа.
– Усярыся, бяжа!
– Дай закурыць.
– Закуры кату пад хвост (адказваюць малому).
– Значыцца...
– Калі значыцца дык і целіцца.
– Як цябе завуць?
– Чым крупы дзяруць.
– Крупы дзяруць драчкай, цябе завуць срачкай!
– Навошта ўкраў цыначкі?
– Якія цыначкі?
– Што пад хвастом у сьвіначкі.
– Навошта ўкраў тапары?
– Якія тапары?
– Што любаўся бяз пары.
– Расказаць табе пра белых авец?
– Раскажы.
– Вось ім і канец.
– Расказаць табе пра белага лася?
– Раскажы.
– Вось і казка ўся.
Ядры, сьлівы, ядры, сьлівы, ядры, сьлівы.
Пі здароў! Пі здарова! Пі з даёнкі!
Авечачка, сьпі з дачкой.
Стог у яме, стог у яме, стог у яме.
Бяжыць баба, за ей банка.
Пад паветкай тры кані.
Няма сала – лупі збор!
– Чые дзеці?
– Янопавы!
– Хто Яноп?
– Я Яноп!
Пракоп
Пралез праз строп,
Праз крупы, праз муку й праз падкруп’е.
|
|
