РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Маці
Ты пагладзь мяне, мая матуля,
ласкава, ціхенька, хоць у сьне,
як тады, калі пяяла люлі
у дзяцінства казачнай вясьне.
 
Ды рукою, шорсткаю ад працы,
ўсе удары залячы жыцьця.
Хоць віскі даўно ўжо серабрацца,
дай адчуць, што я яшчэ дзіця,
 
што, як колісь, на галоўцы русай
пальцы рук праменьнямі ляглі,
акажыся зноў па-беларуску,
мовай роднаю загавары.
 
Завязі ізноў мяне у школу,
прытулі да сэрца, як калісь...
Парай коней на акутых колах
будзем доўга ехаць ў Ваўкавыск.
 
Знаеш, мама, ў школе ўсё па-польску,
каб прымелі – душу узялі б.
Гавары мне мовай родных вёсак
сонечнай пакрыўджанай зямлі.
 
Кажаш, вырасла танкляваю вярбою,
азарыла юнасьцю наш дом...
Забяры мяне назад з сабою,
мне так добра, калі мы разом...
 
Годзе, годзе, мама дарагая,
рук ня трэба нада мной ламаць.
Я ж адно ў жыцьці маім кахаю,
чаго нельга на зямлі кахаць.
 
Ты сама ўліла мне гэту сілу
горкіх крыўдаў, што ня ўбачыў Бог,
і сама такою нарадзіла –
з прагай волі ў маладых грудзёх.
 
Птушак шнур запозьнены, асеньні
праляцеў і скрыўся ў тумане.
Калі б знала, для якіх цярпеньняў
нарадзіла, маці, ты мяне.
 
Пакладзі на голаў мне далоні,
запляці апошні раз касу,
я цябе такою, як сягоньня,
праз жыцьцё, як сьвятасьць, пранясу.
 
1966
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.