РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Мая крыніца
Жыта морам наўкол,
сіні лён і пшаніца.
Кроны дзічак на межах.
Ячмень і аўсы.
 
То дзяцінства майго залатая
крыніца
вабіць жоралам вечна жывое
красы.
 
Зь ветрам дрэвы шумяць,
нешта сэрцу гавораць.
Прад вачыма расквечаны траваў дыван.
А рачулка гаючая
хваль пераборам
ціха гойдае вербаў пахілены стан.
 
Дзе дарога наўпрост,
полем сьцежка віецца,
сонца шчодрымі промнямі сее кругом.
Блаславёным цяплом заварожвае сэрца,
кліча сьветлымі вокнамі дзедаўскі дом.
 
Нехта быдла з дубовага поіць карыта,
ля драўлянае студні рыпіць журавель.
А ў вадзе адбіваецца неба блакітам
і палошчуць аблокі пушаную бель.
 
Як тут зелена, хораша,
ціха, адвечна.
Панадворак травой, канюшынай прапах.
Адбіваецца засмуж нябёснай сінечы
у задуманых зьлёгку дзявочых вачах.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.