Mnie patrebny bor stary sasnovy,
dzie na ruki sočycca žyvica.
Mnie patrebna rodnaj čystaj movy
z syradojem u siale napicca.
Słoŭ ajčynnych,
słoŭ sardečnych žmieniu,
mudraści minułych pakaleńniaŭ.
Ciepłyni susiedskaje sustrečy,
chaty cichaj, dobraj,
mirnaj pracy.
I adnosin ščyrych, čałaviečych.
Być ludźmi.
Nia tolki imi zvacca.
|
|
