Салодкі боль, ня знацьмеш ты спачыну.
Кахаю я – і ў тым мая віна.
...Яшчэ адну біблейскую жанчыну
Прыбіла, нібы зорку да вакна.
Сьвятло маё, а ты ня кропля ў моры!
Няхай заваліць розным тлумам быт.
...Пісала вершы і будзіла зоры
Усё-такі ня Ева, а Ліліт.
Сьвятло, ты не мяняесься з гадамі,
Хоць час ня толькі промнямі спавіт.
Вачмі якімі сьвеціш ты, Адаме, –
Ці не вачамі зорнае Ліліт?
Глыбока п'ю шчасьлівае маўчаньне.
Душа ці зорка высіцца ўгары?
...Пагавары са мной, Зямля, вачамі.
I ты, Сусьвет, вачамі гавары.
|
