|
|
 | | 1948 |  |
Радыё перадало аб прысуджэнні мне Сталінскай прэміі за зборнік вершаў «Каб ведалі». Хаджу пад уражаннем гэтай неспадзяванай узнагароды, бо ніхто ў нас на яе мяне не вылучаў, і нават яшчэ няма гэтага зборніка ні на беларускай, ні на рускай мове. Толькі паасобныя цыклы вершаў з яго друкаваліся ў часопісе «Беларусь».
Прынеслі віншавальныя тэлеграмы ад Твардоўскага, Куляшова, Осіна, Зарыцкага... Няспынныя тэлефонныя званкі.
Прачытаў пачатак сваёй новай паэмы і забракаваў. Паслаў пісьмо дамоў, ды, відаць, трэба будзе пад’ехаць у сваю Шлькаўшчыну і ўгаварыць, каб там нашы не ўпіраліся ўступаць у калгас, бо ўжо званілі мне з абкома, што дзядзька Максіма Танка сарваў сход, на якім нашы хутаране аб’явілі аб сваёй гатоўнасці пайсці ў калгас, калі ў яго пойдуць дзядзька Фадзей і мой бацька. А сход, здаецца, праводзіў адзін з адказных работнікаў Маладзечанскага абкома Л. Г. Кляцкоў. Відаць, дома не ўяўляюць, чым усё гэта можа закончыцца.
Адкапаў у сваіх кніжных залежах стары нумар «Вядомосці літэрацке» і яшчэ раз прачытаў артыкул Ю. Тувіма «Чатырохверш на варштаце» і яго, трэба сказаць, геніяльныя пераклады твораў А. С. Пушкіна. Набраўшыся адвагі, узяўся за пераклады санетаў А. Міцкевіча і выпраўляю ранейшыя свае пераклады.
Думаў, пасля прэміі буду пісаць лепш, а лепш – не ўдаецца. Толькі ў вершы для малышоў «Жук і Слімак» прабіўся нейкі жывы проблеск. Мо і далей пайсці па гэтай сцяжыне?
390
А гэта навагодні мадрыгал Я. Коласу:
Каб у гэтым годзе новым
Была добрая вясна,
I ўраджай нам адмысловы
Выгадавала яна;
Каб у гэтым годзе новым
Дождж заўжды жаданым быў
I па ўсіх лясах, дубровах
Гадаваліся грыбы.
Гадаваліся такія,
Каб сам Колас пахваліў,
Каб у нетры баравыя
Іх збіраць часцей хадзіў.
А ў тым лесе, дзе пытаюць:
– Колькі жыць? – яму заўжды
Кукавала баравая
Незлічоныя гады.
|
Максім Лужанін казаў, што Я. Коласу спадабаўся мой верш «На камні, жалезе і золаце». Мне толькі здаецца, што перадапошняя страфа лішняя і яе можна было б скараціць, а апошнюю зрабіць не такой сусальнай. А гэта са сваіх назіранняў: трэба асцеражней дзяліцца сваімі ўспамінамі, планамі, бо потым можаш іх сустрэць у творах іншых пісьменнікаў. Так што ў гутарцы з нашым братам варта аб гэтым помніць.
|
|
