|
|
350
15.Х.1985 г.
Так аціхаюць восеньскія рэкі,
Але пульсуе іх жывы выток.
Сьляза мая гарушчая, Андрэйка!
Сьвятло маё адзінае, сынок!
Мой залаты да кожненькае рыскі,
Мы ўдвух, як на ляшчыне спарышы.
Ты пішаш мне спакойныя запіскі
Збалелым цельцам мудрае душы.
Здаецца, абмінула нас навала,
Патроху падымаецца настрой.
Дагэтуль я і сіл сваіх ня знала,
I волі я ня ведала сваёй!
Заступнічак харобры, абарона,
Маёй пяшчоты песенны выток!
...Гляджу на крону восеньскага клёна,
Дзе ўчэпіста трапечацца лісток.
|
|
|
