3. ЧАРАВІЧКІ
Санаторый пад Менскам у лесе
Стаў прытулкам палескіх дзяцей...
У пакоях ні сьмеху, ні песень,
Моўчкі, пільна глядзяць на гасьцей.
Мы прыехалі невыпадкова,
Падганяў колы хуткія страх:
На плячох у дзяўчатак – абновы,
Ды абутак адтуль – на нагах.
Вочы бліскаюць, нібы чарнічкі.
Шэпт узьняўся, а потым аціх.
Выбірайце сабе чаравічкі...»
«А навошта? Нам добра ў сваіх».
Як пачуў іх адказ, то не здолеў
Нават вымавіць нешта сьпярша,
Бо нязнаным, пранізьлівым болем
Зашчымела, зайшлася душа.
Перапёлачкі Беларусі,
Не саромцеся, час не такі.
Вам і ў чорнай, бязьлітаснай скрусе
Трэба выжыць – чакаюць вякі.
Вам не бегаць па родных дарожках...
Лёс па іншых шляхах павядзе...
Як маланкі, імклівыя ножкі
Не павінны прыбіцца ў хадзе.
Вам з жыцьцём на руках, Божа мілы,
У такую ісьці далячынь...
Чаравічкі з чарнобыльскім пылам,
Перапёлачка, хуценька скінь!..
|
