IV. COMME IL FAUT * (гэта зорачка) паэту А[ндрэю]А[дамовічу] Як раіць Cosmo ды іншы глянцавы друк, мусяць касіркі, арфісткі і нават мальцы на працах, дзе зарабляюць рухамі рук, рабіць манікюр, бо найперш дэманструе пальцы: – хірург, калі хворае сэрца бярэ на далонь; – сантэхнік, калі сантэхніцы мацае трубы; – бармэнша, калі налівае нам “Абалонь”... Табе ў рот глядзяць. Не кусай на марозе губы. ** (гэта падпалкоўнік) uri_ Хочаш быць Вархолам? Прыходзь, як сьцямнее, на скрыжаваньне дзьвюх авэню з аднолькавай назвай, і парві сьцяг брыгады на матузкі палатна, і сатчы габэлен, і нікому яго не паказвай. *** (гэта сьнег) Як правільна сустракаць новы год? Трэба, каб тэлевізар быў сапсаваны й сьвяточны канцэрт – хрыпкі, сьнежыла каб і ў зорак айчыннай эстрады быў паласаты мэйк-ап, а ў руках прэзыдэнта ўгадваліся контуры скрыпкі. І тады пэтарды суседзяў – фэервэркамі Фантэнбло. Дзед Мароз, п’яны ў Зюзю, лезе на гмах прывакзальнай вежы. Тэлевізар трэба такі, каб відаць было яго радаснае табло, і казьліную яго бараду, і кажух ягоны мядзьведжы. ***** (гэта рай) Апранацца трэба штодня, нібы сёньня плянуеш праход непрыхільнага фэйс-кантролю ля Райскай Брамы, а то раптам усё – а ў цябе недарэчны дрэс-код, а то раптам фінал – а ты не па модзе ўбраны; бо ведаеш, Б’ёрк, што караскаецца на сопку Гекла, – не найлепшы прыклад жыхаркі сапраўднага Раю, за такое належыць гібець у сэканд-хэндзе пекла, хэпі-энду такога й табе, мой вораг, ня раю; бо ведаеш, самы адказны момант, калі пяройдзеш Мяжу, гэта калі душа, голая, трасецца, скавыча ціха, гледзячы, як сьвяты Пётра ацэньвае вопратку і біжу, кладучы на хісткія шалі Дабра і Ліха.
|