КОНКУРС ПРЫГАЖОСЦІ
Аднойчы мышка Пік-Пік прачнулася днём. «Відаць, ноччу недаела», – занепакоілася Пік-Пік, і каб супакоіцца, вырашыла пачытаць газету.
Кожны дзень Вераніччын Тата крычаў: «Дзе мая газета? Знайдзіце маю газету!» I ўсе шукалі – і не знаходзілі. А гэта мышка Пік-Пік зацягвала Татавы газеты да сябе ў норку і рабіла з іх талеркі аднаразовага карыстання.
А ў часы бяссоння можна было гэтыя талеркі пачытаць.
I вось мышка ўбачыла на сваёй талерцы прыгожую аб’яву: «Сёння ў горадзе вялікая выстава кошак! Пераможца атрымае медаль і каўбасу!»
Але на слове «кошак» была пляма ад чарнічнага варэння, і бачнымі засталіся толькі тры апошнія літары «шак».
I мышка Пік-Пік прачытала ў аб’яве так: «Вялікая выстава мышак!» А калі пайшла гаворка пра каўбасу, яна вельмі ўзрадавалася. «Трэба схадзіць за гэтай каўбасой. Я, несумненна, самая тоўстая і прыгожая мышка ў горадзе!»
I мышка Пік-Пік выбегла з норкі з газетай пад пашкай. А каля ўвахода ўжо тры гадзіны сядзела котка Пепіта і чакала Пік-Пік, каб злавіць яе.
А тут мышка выбегла так шпарка, што Пепіта ледзь паспела яе заўважыць. «Куды гэта пабегла Пік-Пік з няўежнай газетай?» – здзівілася котка і пабегла за мышкай.
Прабегла Пепіта ля дзяўчынкі Веранічкі. «Куды гэта так хутка пабегла Пепіта?» – здзівілася Веранічка і пабегла за коткай Пепітай.
Прабегла дзяўчынка Вераніка ля сваёй Мамы.
«Куды гэта бяжыць так хутка мая дачушка?» – здзівілася Мама і таксама пабегла за Веранікай.
А за Мамай пабег Тата. Ён не паспеў нават здзівіцца, як ужо бег за Мамай, за Веранічкай, за коткай Пепітай і за мышкай Пік-Пік, і таму здзівіўся на бягу.
А мышка Пік-Пік уляцела ў вялікую залу выставы і... аслупянела. Па ўсёй зале стаялі прыгожыя столікі, на якіх сядзелі прыгожыя каты. Катоў было многамнога, і ўсе яны трымаліся вельмі важна, а між столікаў хадзіла Камісія з каўбасой пад пахай.
«Ойёйёй! – падумала Пік-Пік. – Відаць, гэтыя каты з’елі ўсіх мышак і падманулі Камісію, самі прыкінуліся мышамі, каб з’есці і каўбасу!»
Але тут на выставу прыбеглі котка Пепіта, дзяўчынка Веранічка, Тата і Мама. Камісія ўбачыла котку Пепіту і закрычала: «Гэтая котка самая лепшая!»
I котку Пепіту пасадзілі на самы прыгожы столік і далі вялікі медаль і вялікую каўбасу. Дзядзькі-фатографы бегалі вакол Пепіты з фотаапаратамі і фатаграфавалі яе, каб заўтра ва ўсіх газетах быў фотаздымак самай прыгожай коткі.
I Тата, і Мама, і Веранічка былі вельмі задаволеныя, што ў іх жыве самая прыгожая котка. Усе дзядзі і цёці падыходзілі да іх і пыталіся, як завуць іх котку, колькі ёй гадоў і што яна есць на сняданак.
Адна мышка Пік-Пік была незадаволеная, але не разгубілася, падпаўзла да Пепіты і скочыла на яе каўбасу. А калі каўбаса скончылася, мышка Пік-Пік сунула Пепіце пад паху сваю газетную талерку і ўцякла. А котка Пепіта не магла нават паварухнуцца, бо яна пазіравала фатографам.
Дадому ўсе вярнуліся задаволеныя.
|
