|
МЫШКА ПІК-ПІК ГУЛЯЕ Ў БАЛЬНІЦУ
|
|
|
МЫШКА ПІК-ПІК ГУЛЯЕ Ў БАЛЬНІЦУ
Аднойчы Пік-Пік прапанавала Веранічцы:
– Давай пагуляем у бальніцу!
– А як? – запыталася Веранічка.
– Вельмі проста, – пачала тлумачыць мышка. – Я буду хворая, а ты будзеш мая Мама, якая прыносіць мне перадачы.
– Якія перадачы?
– Ну як «якія»? – аж зазлавала мышка, што Веранічка такая някемлівая. – Цукерачкі, шакаладкі, бананы... Вунь суседчына дачка – у бальніцы, дык суседка кожны дзень носіць ёй перадачы.
– Добра, – згадзілася Веранічка. – Пагуляем. А хто будзе доктарам?
– Навошта доктар? – занепакоілася мышка.
– Без доктара не бывае бальніцы, – растлумачыла Веранічка. – Доктар будзе цябе лячыць. Давай зробім доктарам Максіма.
Мышка разгублена паглядзела на Максімку. Той сядзеў у ложку, усміхаўся бяззубым ротам, пускаў сліну і малаціў бразготкай па драўляных парэнчах.
– Максік, хочаш быць доктарам? – ласкава запыталася Веранічка, і Максім радасна адказаў:
– Гугу!
– Ну вось, ён згадзіўся! – пераклала Веранічка.
Але Пік-Пік занепакоілася яшчэ больш:
– А як ён будзе мяне лячыць?
– Уколы рабіць, таблеткі даваць, тэмпературу мераць, аперацыю табе ўчыніць...
– Што за «аперацыю»?!
– Ну, выража штонебудзь... Такое... Лішняе...
– Гугу! – радасна пацвердзіў Максімка.
Мышка паглядзела, як ён лупіць бразготкай па ложку, і засумавала.
– А хіба без гэтага нельга?
– Нее! – запэўніла Веранічка. – Хворых трэба лячыць, а то яны памерці могуць!
– Ты ведаеш... Можа, мы ў што іншае пагуляемся? – няўпэўнена загаварыла Пік-Пік. – Можа, у дом... Ці ў цырульню...
– Гугу! – падскокваў у ложку «доктар».
– А можа, я крыху пасплю... – мармытнула мышка і схавалася ў норку, думаючы: «Бач, якія хітрыя! Нічога лішняга ў мяне няма!»
|
