МЫШКА ПІК-ПІК ТАНЧЫЦЬ Мышка Пік-Пік аніяк не магла забыць абразлівыя словы пана Абадрана, які назваў яе таўстухай. Няўжо пра яе, самую прыгожую мышку ў свеце, можна так гаварыць?! Мышка ляжала ў сваёй норцы, меланхалічна грызла сухары і ўздыхала. Нарэшце гэты занятак мышцы надакучыў. Яна выпаўзла з норкі, пакруцілася перад люстэркам, пагладзіла свой кругленькі жывоцік і вырашыла: – Такая разумная мышка заўсёды зможа пахудзець... без асаблівых цяжкасцей! Параілася Пік-Пік з Веранічкай. Тая сказала: – Людзі, якія хочуць пахудзець, меней ядуць, пазбягаюць усяго салодкага... – Не! Нізавошта! – жахнулася мышка. – Няўжо няма больш людскага сродку?! – Ёсць, – падумала і адказала Веранічка. – Можна яшчэ займацца гімнастыкай. Мая Мама займалася, таму я ведаю, як гэта робіцца. Трэба рана ўставаць і выконваць практыкаванні. Падскокваць, згінацца, прысядаць... – Ой, не, – махнула хвосцікам Пік-Пік. – Гэта зусім не весела і вельмі цяжка... Пэўна, я так і не выпраўлю сваю фігуру... – Успомніла! – узрадавалася Веранічка. – Можна пахудзець яшчэ ад танцаў! Табе трэба больш танчыць! – Гэта мне падыходзіць! – таксама ўзрадавалася мышка і пайшла... спаць. А ноччу, пасля добрай перакускі, Пік-Пік залезла на Татаў стол і ўключыла прыёмнік. Пры першых гуках вясёлай музыкі мышка пачала скакаць, а Тата прачнуўся. Ён адразу выключыў прыёмнік і паставіў яго высока на шафу, а мышку прагнаў і прыгразіў, што калі яна яшчэ раз уключыць ноччу музыку, дык будзе надалей жыць у клетцы. Пік-Пік спалохалася і схавалася. Давялося прачынацца днём. Веранічка ўключыла тэлевізар, там ігралі вясёлую песеньку, і мышка заскакала на месцы. Скакала, скакала, замарылася. – Не, гэта нецікава – адной танчыць... Трэба, каб хто патанчыў са мной. Веранічка згадзілася і заскакала побач з мышкай, але атрымалася яшчэ горай, бо Веранічка была нашмат большай за Пік-Пік, і мышка баялася, што Веранічка на яе наступіць. – Ты мне не падыходзіш! – сказала нарэшце мышка. – Мне трэба каго меншага! Згадзілася дапамагчы Пепіта. Але, трохі патанчыўшы з мышкай, адмовілася: – Не магу я танцаваць з тым, хто зусім не ўмее гэтага рабіць! Ты, Пік-Пік, падскокваеш на месцы, вось і ўвесь твой танец. Мне з табой сумна. Бывай. I Пепіта пайшла па сваіх справах. Засумавала мышка. I тут Веранічка прынесла са свайго пакойчыка маленькага заваднога сабачку, завяла яго – і сабачка пачаў круціцца і матляць хвосцікам. Пік-Пік узрадавалася і заскакала вакол сабачкі. З тых часоў яны часта танчылі разам. Пік-Пік нават навучылася сама заводзіць свайго сябра. Наколькі палепшала мышчына фігура – невядома, але сама Пік-Пік была ўпэўнена, што іншай такой мышкі і ў сусвеце няма. Што ж, пэўна, так.
|