ПІК-ПІК У КАЗІНО
Калі мышка Пік-Пік разам з Мамай і Татам хадзілі ў госці да Мамінай знаёмай цёткі, то з акна цётчынай кватэры відаць была вельмі прыгожая рэклама. Яна свяцілася мноствам каляровых лямпачак, агеньчыкі міргалі, пераліваліся, перабягалі з месца на месца, утвараючы сапраўдную карціну: дзядзька ў пінжаку, з гальштукам-матыльком падымаў і апускаў чарку, а над ім свяціліся літары: «Казіно Эльдарада». Словы незнаёмыя і прывабныя. Мышка з зайздрасцю назірала, як сытыя мужчыны заходзілі ў шкляныя дзверы пад руку з худзюшчымі даўгалыгімі дзеўкамі і выходзілі пасля такія вясёлыя, задаволеныя... Няйначай іх там кармілі торцікамі. Папыталася мышка ў Мамы, што такое казіно... Але Мама там ніколі не была. І таму адказала толькі прыблізна:
– Ну, гэта месца, дзе п’юць, ядуць... Танчаць... Ах так, там яшчэ гуляюць у розныя гульні... Капіталізм, карацей, вяртаецца. І ўвогуле – знайшла чым цікавіцца! Каб пра што карыснае папыталася! А то – у казіно захацела!
Мама яшчэ доўга нешта гаварыла, то абураючыся, то скардзячыся на жыццё, а мышка адразу ж уявіла сабе: шмат сталоў з рознымі смачнымі стравамі і напоямі, музыка, танцы, гульні з мячыкамі ды скакалкамі... Дзіва што людзі выходзяць адтуль такія задаволеныя!
Воcь і наважылася мышка пайсці ў гэтае «казіно». Будынак знайшла лёгка, пераадолела і шкляныя дзверы, хаваючыся за нагамі нейкага дзядзькі, абутага ў новенькія чаравікі з вялікімі абцасамі. І тут Пік-Пік разгубілася. Ледзь паспявала ўцякаць ад мноства ног то ў туфліках на небяспечна высокіх шпільках, то ў каўбойскіх чаравіках з жалезнымі абцасамі... Ні мячыкаў, ні скакалак... А самае жахлівае – і торцікаў няма! Народ немаведама чым займаецца... Праўда, час ад часу міма праплываюць падносы, на якіх стаяць высокія шклянкі з рознакаляровымі напоямі і талерачкі, на якіх – нешта падобнае да пірожных... Падносы трымалі на руках хлопцы і дзеўкі ў аднолькавых прыгожых строях – белыя кашулі, сінія пінжакі... Мышка заўважыла, што выходзілі яны з адных дзвярэй. Ага, значыць, менавіта там і захоўваецца самае галоўнае ў гэтай установе – смачная ежа! І мышка кінулася туды.
За белымі дзвярыма сапраўды аказалася звыклае і мілае для мышкі месца – кухня. І пахі тут былі самыя патрэбныя... Але кухня выглядала не так, як у кватэры, дзе жыла Пік-Пік. Усё белае, бліскучае, падлога – як люстэрка... Мышка разгублена пачала круціцца, выглядаючы, дзе б ухапіць які кавалачак торціка...
– Вох, бяда – мыш! – закрычаў раптам нейчы голас.
– Лавіце! Гаспадар даведаецца – усіх пазвальняе!
Усчаўся страшэнны гвалт. Ніколі яшчэ мышка не была так блізка да сваёй пагібелі. За ёй ганяліся са швабрамі і вялізнымі нажамі. Пырскалі ў яе бок нейкай гадасцю з балончыкаў... І схавацца няма дзе – усё чыстае, бліскучае, ніводнага цёмнага куточка... Цудам выскачыла Пік-Пік з тае кухні, прабегла між ног наведвальнікаў і ўрэшце апынулася на вуліцы.
Па дарозе дадому мышка Пік-Пік думала: «Вось цяпер я ведаю, што такое капіталізм! Гібель для сумленнай мышкі. У любой дзяржаўнай сталоўцы мяне б і не заўважылі».
|
