МЫШКА ПІК-ПІК І РЫБКІ
Аднойчы Пік-Пік вырашыла прагуляцца па кватэры. I раптам у Вераніччыным пакойчыку яна заўважыла шкляную празрыстую скрыню. Скрыня стаяла на стале, а над ёй гарэла лямпачка. А ўнутры рухаліся нейкія жывыя рознакаляровыя істоты.
– Гэта яшчэ што такое?!! – абурылася мышка Пік-Пік. – Што за навіна ў МАЁЙ кватэры?!
Залезла мышка на стол бліжэй да скрыні, разгледзела новых жыхароў.
– Яны ж ядуць! – ахнула мышка. – Вунь як ратамі чмякаюць! Ні на хвілю не перапыняюцца! – і мышка злосна забубніла кулачком па шкле. – Эй, вы! Як вас там! У гэтай хаце ўся ежа – мая! Ану частуйце мяне, а то сама забяру!
Але істоты павольна праплывалі пад самым мышчыным носам і нешта жавалі, жавалі, жавалі. А адна нахабніца з вялікімі пукатымі вачыма спынілася перад мышкай, пазіраючы ёй проста ў вочы, нешта ела, хапала грыбастым ротам!
– Ну, пачакай! – Ворагі былі маленькія, таму мышка Пік-Пік пачувала сябе смелай і справядлівай. – Зараз я да вас дабяруся! – і мышка высока падскочыла і... ўвалілася ў ваду. – Ойёйёй! – закрычала Пік-Пік. – Не хачу, не хачу нічога, даставайце мяне адсюль!
Роцік мышкі напоўніўся вадой, і яна не змагла больш гаварыць, толькі булькала і малаціла лапкамі і хвастом па вадзе. На шчасце, у гэты час у пакой зайшла Веранічка. Яна дастала мышку і загарнула ў ручнік. Адплявала Пік-Пік ваду, трохі абсохла і тут убачыла, што дзяўчынка корміць пражорлівых істот нейкім парашком. Ускочыла мышка, скінула ручнік і кінулася да Веранічкі. Зачарпнула мышка поўную лапку парашку, кінула ў рот і... цьфу, цьфу, цьфу, што за брыдота!..
А Веранічка засмяялася:
– Гэта ж ежа для маіх рыбак! Яе толькі рыбкі могуць спажываць!
Пабегла бедная мышка Пік-Пік у сваю норку, схавалася пад коўдрачку і падумала: «Ну і неразумныя гэтыя рыбкі! Жывуць у мокрай вадзе, ядуць нейкі парашок!.. Не, цукерачкі – лепей!»
І мышка заснула.
|
